Het FutureMe-event: een dag in het teken van de toekomst
Woensdag 5 april organiseerde Luzac College Amsterdam het FutureMe-event. Het doel: leerlingen een blik geven op hun toekomst ná Luzac. Examenkandidaten lieten zich inspireren door de meest uiteenlopende professionals. Van een oud-strafrechter tot een majoor, CFO van Microsoft en verslaggeefster. Eén ding hadden de sprekers wel gemeen: hun loopbaan bevat verrassende afslagen. Zo ontdekten de examenkandidaten dat hun toekomst altijd open ligt.
De Luzac-vestiging organiseerde het evenement niet zomaar. Rector Douwe Boekhoudt: ‘’We zien dat leerlingen onzeker zijn over hun toekomstperspectief. Er komt immers veel op ze af, van onduidelijkheid over studiefinancieringen en oneindig veel opleidingsmogelijkheden tot een overspannen huizenmarkt en klimaatcrisis. Dat heeft impact op het zelfbeeld van de jongeren. Veel leerlingen denken na over hun toekomst en de uitdagingen die ze tegemoetzien. Ga ik mijn diploma wel halen? Kan ik wel een juiste studiekeuze maken?’’
‘’Waar zij onzeker zijn over hun toekomstperspectief, hebben wij juist alle vertrouwen in deze generatie. Daarom organiseerden we een evenement waarin leerlingen ontdekten dat ook zij hun dromen kunnen waarmaken. En dat je niet nu al een stip op de horizon hoeft te zetten om uiteindelijk goed op je plek te zitten.’’
Professionals inspireren leerlingen om hun dromen te volgen
Die boodschap werd tijdens het event geïllustreerd door de meest uiteenlopende verhalen. Verslaggeefster Eveline Rethmeier studeerde bijvoorbeeld Rechten in Amsterdam en New York, waarna ze vier jaar als advocaat werkte. Maar toen besloot ze het roer om te gooien. ‘’Ik trad veel op voor RTL of Talpa. En zo begon ik de mediawereld steeds interessanter te vinden. Ik nam contact op met een bekende die bij Collegetour werkte. En even later liep ik er stage. Een fijne manier om in het vak te rollen: een opleiding journalistiek zag ik namelijk niet meer zitten. Na een paar maanden mocht ik er blijven, in de rol van journalist. De journalistieke wereld doet er ook goed aan om mensen van buitenaf aan boord te krijgen die veel verstand hebben vak specifieke onderwerpen. Dan zou je misschien denken dat ik mij snel over de juridische actualiteit boog, maar het is al tien jaar geleden dat ik wat met justitie te maken heb gehad! Daar ga ik mij nu weer in verdiepen.’’
Eveline is niet de enige spreker met een verleden in de advocatuur. Frank Wieland, oud-strafrechter (onder andere in de zaak Holleeder), begon na zijn studententijd vol goede moed aan zijn carrière als advocaat, maar hij dacht al snel: dit ga ik nooit volhouden. ‘’Ik vond de advocatuur slopend, het is ontzettend hard werken. Toen ging ik in gesprek met de president van de rechtbank in Groningen. En zo geschiedde, ik ben 34 jaar rechter geweest. Ik blik weleens terug op hoe alles uiteindelijk vanzelf is gegaan. Als startend advocaat had ik nooit gedacht dat ik rechter zou worden, maar ik werd er direct een stuk blijer van. Als advocaat kun je geen kant kiezen: je volgt je client. En als rechter beoordeel je écht wie er gelijk heeft. Dat vond ik een stuk aantrekkelijker. ’’
Wat levert het je op om door te zetten?
Onzekerheid rondom de studiekeuze in het examenjaar is de sprekers niet onbekend. Majoor J.P Paauwe voelt zich nu helemaal op zijn plek bij de Krijgsmacht, maar op zijn 17e had hij nog geen idee van wat hem te wachten stond. ‘’Ik zat in mijn vwo-examenjaar en had geen idee wat ik wilde doen. Ik zag mezelf niet in een studentenkamer in Groningen of Utrecht. Wel hield ik veel van hardlopen en survival runs. Ik besloot mij daarom in te schrijven bij Korps Mariniers. Daarmee tekende ik voor een grote omslag die ik niet aan zag komen. Ik was geen autoriteit gewend, moest nooit om 06.00 uur mijn bed uit en was zeker geen nummertje. Die stoere jongen die je denkt dat je bent? Die ben je tijdens je opleiding niet meer. Mijn leven verschilde ineens van mijn vrienden. Zij zaten wél middenin het studentenleven en gingen naar feestjes. En het constante geschreeuw tegen me tijdens de zware trainingen, dat was ik ook niet gewend.’’
‘’De twijfel sloeg toe. Onze instructeur had dat tijdens een training in de gaten en vroeg of ik wilde stoppen. Toen ik dat bevestigde, zei hij: ‘’Ren achter mij aan’’. Hij haalde zijn telefoon uit zijn broekzak en zei dat ik iemand mocht bellen en daarna moet melden of ik echt wilde stoppen. Ik belde mijn vader om te zeggen dat ik het niet trek en een studentenleven in Groningen toch wel zie zitten. ‘’Is goed, maar maak het even af’’, klonk er aan de andere kant van de lijn. En toen werd er opgehangen. De instructeur vroeg of ik doorging en zonder aarzeling zei ik: ‘’Ja’’.
‘’Het korte telefoontje met mijn vader vormde een wijze les: je moet niet door een tegenslag meteen stoppen. Denk na over wat het oplevert om door te gaan. Dat doe je ook tijdens je examens, daar moet je immers óók doorheen. Maar na de examens komt er zoveel gaafs op je af. Je bent jong en alles is nog mogelijk. Daarom is het zo belangrijk om te kijken naar wat je nou echt leuk vindt. Waar ligt je passie? Wat maakt je blij? Volg die weg.’’
Kortom: het was een inspirerende dag met nieuwe inzichten voor de leerlingen van Amsterdam College. Als ze straks hun diploma in handen hebben en een inschrijving via Studielink hebben voltooid, weten ze: ik sta voor een nieuw begin. Maar waar het eindigt, dat is zeker niet in beton gegoten.